Krzysztof Kamil Baczyński

Krzysztof Kamil Baczyński był polskim poetą. Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Warszawie. Od 1933 r. uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, gdzie w maju 1939 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W jego klasie uczyli się późniejsi żołnierze warszawskich Grup Szturmowych: Tadeusz "Zośka" Zawadzki i Jan "Rudy" Bytnar. Wybuch wojny uniemożliwił mu podjęcie studiów w Akademii Sztuk Pięknych. W czasie nauki w gimnazjum należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej "Spartakus", półlegalnej organizacji młodzieży szkół średnich pod patronatem PPS, ale i związanej z KZMP (Komunistyczny Związek Młodzieży Polski). Używał wówczas pseudonimu "Emil". Od jesieni 1942 r. do lata 1943 r. studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim.

Od lipca 1943 r. sekcyjny w II plutonie "Alek" 2. kompanii "Rudy" batalionu AK "Zośka" w stopniu starszego strzelca pod pseudonimem "Krzysztof", następnie "Zieliński". Uczestnik akcji wykolejenia pociągu niemieckiego na odcinku Tłuszcz-Urle (akcja "TU") 27.04.1944 r. Po ukończeniu turnusu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola" rozkazem jej komendanta, por. "Gustawa" (Eugeniusz Konopacki) z 25.05.1944 r. otrzymał stopień starszego strzelca podchorążego rezerwy piechoty. Jednocześnie był kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego "Droga", wydawanego od grudnia 1943 r. W czerwcu 1944 r. brał udział w szkoleniu terenowym w Puszczy Białej pod Wyszkowem (akcja "Par I"). Komendant bazy leśnej "Giewont" w meldunku przesłanym do Warszawy bardzo krytycznie ocenił wyszkolenie Baczyńskiego. W efekcie rozkazem dowódcy 2. kompanii batalionu "Zośka" pchor. "Morro", z 1.07. 1944 r. został zwolniony z funkcji "z powodu małej przydatności w warunkach polowych", z jednoczesną prośbą o objęcie "nieoficjalnego stanowiska szefa prasowego kompanii". Kilka dni później przeszedł do batalionu "Parasol" na stanowisko zastępcy dowódcy III plutonu 3. kompanii. W "Parasolu" przyjął pseudonim "Krzyś".

Rozkaz o godzinie "W" nie dotarł na czas do wszystkich dowódców niższego szczebla. Wybuch Powstania Warszawskiego zaskoczył podchorążego "Krzysia" wraz z grupką żołnierzy jego sekcji na ul. Focha, w pobliżu pl. Teatralnego, gdzie został wysłany po odbiór butów dla oddziału. Nie mogąc przedostać się na miejsce koncentracji macierzystej jednostki (Wola - Ewangelicki Dom Starców przy ul. Żytniej 36) wraz ze swoją sekcją przyłączył się do oddziału złożonego z ochotników, którymi dowodził ppor. "Leszek" (Lesław Kossowski, późniejszy dowódca Reduty "Ratusz - Pałac Blanka" na odcinku kpt. "Gozdawy"). Baczyński poległ na początku powstania, 4.08.1944 roku w Pałacu Blanka na pl. Teatralnym. Został pochowany na dziedzińcu Ratusza. Pamięć o nim nie zginęła. Jego wiersze nie straciły swojej mocy i są chętnie czytane.